All Creatures Great and Small

Zo fijn om naar dit land te gaan vanwege de koelte!!!!!!!!!!!Het is 30 graden geweest en alle dieren liggen overdag letterlijk op apengapen.

Maar laat ik beginnen om een paar frutjes te bedanken voor hun lieftallige aanwezigheid. Bij het wegrijden richting de mooie dieren in het park begon het al met een tweetal coyotes die zich hadden " verscholen " bij de rivier. Voor eenkleurenblinde schijnt dat geen probleem te zijn maar ik zag ze nog niet eens terwijl ze letterlijk vlak voor mijn neus liepen. Even verderop zat daar een pracht van een Bald Eagle en weer even later een groot aantal bergschapen die van grote hoogte - uit de hoogte- zeer hooghartig en zelfingenomen op ons neerkeken. Werkelijk prachtig.

Toen we s ' avonds voldaan naar huis reden waar we op het strandje aan de rivier al twee dagen verse afdrukken van Elanden en wolven hadden gezien, had ik me (overenthousiast) voorgenomen om net zo lang in het donker te gaan zitten wachten tot ze zouden komen.

Aangezien het toch wel wat koud werd en ik niet zo dapper ben als ik me voordoe (wat eigenlijk betekent dat ik bijne in mijn broek.......als ik niets meer kan zien) stelde ik Frank dapper voor dan maar terug te lopen naar ons huisje.

Vanuit het niets stond ik dus bovenaan de heuvel oog in oog met een heeeeeeeeeeeeeele grote dames Elk, en er bleek achteraf een hele kudde op onze weg te staan. Voorzichtig manouvrerend van boom tot boom, met mijn rug zo strak mogelijk tegen het huisje aan, vooral niet verstorend, nam ik de schuifer de hoek om om de deur open te doen.....................en jawel, daar stond dus een grote dame met een groot kind op onze " stoep" te grazen. Frank nam het voortouw, fluisterend ze vooral aan te blijven kijken en wist inderdaad naar binnen te schuiven. Ik dacht ook een duit in het zakje te doen en sprak ze dus aan: " Oh, wat ben je mooi" en " lekker is dat he, eet maar goed hoor" waarop ze verschrikt het hoofd in de nek gooide en statig wegliep.

Even later nam het mannetje zijn baan weer op en liep al gillend achter de kudde vrouwen aan en joeg het zooitje het hele terrein over.

In gedachte de keer dat we een grote vent met enorm gewei tegen ons raam hebben gehad in het holst van de nacht, waarop we zaten te wachten tot hij dwars door het raam kwam, was ik niet helemaal ontevreden toen hij de harem na enige tijd weggeleid had van ons huis en naar de rivier gejaagd had.

Vanavond kon Colleen ons tijdens het eten melden, dat ze wat geschrokken het restaurant binnen kwam waar al het glas aan gruzelementen lag. Een mannetje had een schaduwgevecht gehouden met zijn eigen spiegelbeeld in het raam van het restaurant en was er dus dwars doorheen gegaan.

Gelukkig waren er vannacht maar enkel lieve Elk dames die al piepend voor ons huisje wat gegraasd en gerust hebben.

In de nabijheid hoor ik het mannetje weer gillen. Wat zal deze nacht ons brengen?

En dan nu het eindresultaat.

Dit wordt onze laatste nacht in het hotel naast de enige raffinaderij en olieopslag van heel Alaska (Naast Valdez natuurlijk maar die hadden we twee jaar geleden al onveilig gemaakt).

Op de kades staan overal grote OPEN tonnen waar iedereen zijn oude olie in mag en kan dumpen. Even verderop staan openbare toiletten. Op beide gebouwen staan grote borden met: No Smoking.

Nou begrijpen we het ene wel, maar het andere……………

We hopen dat er geen haatdragende vissen zijn die, vermomd als pyromaan ons een bezoekje brengen.

Op de dag van aankomst had ik mezelf buitengesloten, maar was Frank zo lief de deur open te doen. Even later stond ik op mijn balkonnetje te kijken naar de zeehondjes en viel met een klap de balkondeur achter me dicht. Frank was naar buiten en ik stond daar en kon niet naar binnen en niet naar het strand. Ken je die reclame van die man die buitengesloten wordt, opgesloten op het balkon, in de kou?

Later bleek het slot van de kamendeur defect en alle bijzonder behulpzame dames die zelfs - oh zo gedurfd - het zegel van het sleutelkistje durfden te doorbreken ten spijt, kregen we de deur niet meer open. Uiteindelijk bracht een “ moedersleutel” verlossing.

Of we het mischien goed vonden dat ze ons naar een andere kamer overschreven enne oh ja, jullie kunnen zelf de spullen wel even verhuizen. Tuuuuuuuuuuuuurlijk.

De volgende dag brak de beveiliging af van kamer nummer 2.

In ons huisje op de klif waar we tussentijds overnacht hebben ging de deur van het toilet-annex doucheruimtetje niet meer open en, hebben we gedoucht met koud water.

De wind was inmiddels aangegroeid tot stormkracht.

Gisteren konden Ken en Chris niet vliegen I.v.m. de storm.

Vanmorgen is de hele groep gebriefd, van lieslaarzen voorzien en is het vliegtuig bijgetankt.

Na telefonisch kontakt (braky braky) met een “ vriend” aldaar bleek het zicht nihil. Laarzen uit, vliegtuig uit, hondjes gezoend (ook leenhond), in auto gestapt en onverricht terzake retour hotel. Langs kantoor Emerald Air en ons opgegeven voor vliegtocht vrijdag. Kamerdeur bleek gemaakt.